กานต์พิชชา หล้าเสาร์

          ฉันเติบโตมาในครอบครัวที่ค่อนข้างยากจน กำพร้าพ่อแต่เกิดฉันไม่เคยเจอหน้าหรือรู้จักพ่อเลย ตอนเด็กแม่จะพาฉันและน้องชายไปนอนตามวัดในเชียงใหม่เพื่อเป็นที่อยู่อาศัย และดื่มน้ำจากคลองที่ประตูท่าแพ ตอนสาวๆ แม่ฉันต้องทำงานกลางคืนเพื่อหาเงินมาเลี้ยงชีพพวกเรา แต่แม่สอนฉันเสมอ ให้ฉันตั้งใจเรียน อดทน เติบโตไปเป็นคนที่ดีของสังคม เป็นพี่สาวที่ดีของน้อง และเป็นลูกที่ดีของแม่

          จุดเปลี่ยนแรกของฉันได้เริ่มขึ้น เมื่อแม่เลี้ยงพวกเราไม่ไหว จึงทิ้งพวกเราไว้ในห้องและมีคนพาเราไปอยู่มูลนิธิบ้านปลาดาว แม่บอกว่าแม่รักพวกเรา แต่แม่เลี้ยงพวกเราไม่ไหว ฉันและน้องชายเติบโตในบ้านปลาดาวตั้งแต่ฉันอยู่อนุบาล 3 จนถึงประถมปีที่ 6 เกือบ 10 ปี ระหว่างที่อยู่บ้านปลาดาว ฉันได้ความรู้มากมายจากในนั้น ได้พัฒนาชีวิตตัวเอง ได้ความสามารถติดตัวกลับมา ที่สำคัญได้รับความรักจากผู้ใหญ่มากมาย จนวันที่ฉันออกมา ฉันได้อยู่กับญาติของน้องชาย เพราะแม่ฉันมีสามีใหม่ จึงไม่สามารถเลี้ยงฉันได้

          จุดเปลี่ยนต่อมา หลังออกมาจากบ้านปลาดาว ฉันโดนปู่ของน้องชายลวนลามทุกคืน ฉันไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ เพราะฉันไม่ใช่หลานแท้ๆ ของพวกเขา เสียงพูดของฉันไร้ความหมาย ฉันโดนกลั่นแกล้งจากย่าที่หวงปู่ เพราะปู่ชอบมาสนิทกับฉัน ย่าใช้ฉันสารพัด ขังไว้ในบ้าน ไม่ให้ออกไปเที่ยว แต่ฉันจำคำของแม่เสมอว่าให้อดทนไว้ เพราะเราไปอาศัยอยู่บ้านเขา จากนั้นขึ้นมัธยมปีที่ 4 ฉันจึงออกมาใช้ชีวิตเด็กหอ

          จุดเปลี่ยนที่สามของฉัน เมื่อฉันออกมาใช้ชีวิตคนเดียว ฉันกลับมีอาจารย์ผู้ชายคนหนึ่งมาตีสนิทกับฉัน ฉันคิดว่าเขารักฉันแบบพ่อ ฉันรู้สึกดีที่ได้รับความรักจากเขา แต่สุดท้ายไม่ใช่ เขาพยายามข่มขืนฉันถึงสามครั้ง ฉันเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนคนนี้ช่วยฉันทุกอย่าง ช่วยประสานงานให้เข้าช่วยเหลือฉัน แต่กลับมีคนกลุ่มหนึ่งใส่ร้ายว่าฉันแต่งเรื่อง เสียงของฉันกลับไร้ค่าอีกครั้ง ไม่มีใครฟัง มีคนมาทำข่าวมากมาย แต่ฉันกลับถูกคนในโรงเรียนกลั่นแกล้งบูลลี่ จนฉันเป็นซึมเศร้า ฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ

          จุดเปลี่ยนสุดท้ายของฉัน ฉันสู้ชีวิตมามากมาย ฉันคิดได้ว่าฉันไม่สมควรตาย ฉันจึงนำประสบการณ์ทุกอย่างในชีวิตมาเป็นบทเรียน และดันตัวเองขึ้นมา จนฉันได้มีวันนี้ วันที่ฉันได้เป็น Miss Universe Chiangrai ฉันรู้สึกภูมิใจมากๆ และจะนำโอกาสนี้มาเล่า มาเตือนสติ มาเป็นกระบอกเสียงให้กับผู้คนที่กำลังเผชิญกับการถูกบูลลี่ ถูกกระทำ Sexual harassment โดยใช้ในชื่อโครงการ One Voice, Ten Thousand Lives เพราะฉันเข้าใจดีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เข้าใจเสียงเล็กๆ ของใครอีกหลายๆ คน

          หากฉันได้รับเป็น Miss Universe Thailand หรือได้รับโอกาสดีๆ จากผู้ใหญ่ช่วยชี้แนะในการทำโครงการนี้ ฉันจะใช้โอกาสนี้ในการสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการถูกบูลลี่ ถูก Sexual harassment ให้ทุกคนเชื่อมั่นในเสียงของตัวเองว่าเรานั้นไม่ผิด เราเป็นเหยื่อ เราสมควรได้รับความยุติธรรม เพราะฉันเชื่อว่า การที่ได้รับความสนับสนุนที่ดีจากผู้ใหญ่จะช่วยให้โครงการนี้ประสบความสำเร็จมากขึ้น และจะได้ไม่มีเหยื่อรายต่อไป หากทุกคนร่วมมือกันผลักดันเรื่องนี้