นฤมล พิมพ์ภักดี

          อเดลเกิดและเติบโตที่จังหวัดบุรีรัมย์ ในครอบครัวเกษตรกร ตั้งแต่เล็ก เดลเติบโตมากับทุ่งนาและสวนยางพารา เดลได้ช่วยพ่อแม่เกี่ยวข้าว ปลูกมัน และทำยางพารามาตั้งแต่ยังเด็ก ทำให้เดลได้เรียนรู้ทั้งคุณค่าของการทำงานด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง ความรับผิดชอบ และความเดือดร้อนของเกษตรกรไทย

          ครอบครัวเดลลำบากมาก พี่ ๆ ของเดลทั้งสองคนมีโอกาสได้เรียนถึงแค่ระดับมัธยมศึกษา และต้องหยุดเรียนต่อเพื่อทำงานช่วยครอบครัวหารายได้ แต่เดลพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ทั้งการทำงานพิเศษ รวมถึงการกู้เงินเรียน และในที่สุด เดลก็ได้เรียนจบมหาวิทยาลัย เป็นปริญญาใบแรกของครอบครัว มันทำให้เดลภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก และการสร้างความภาคภูมิใจให้กับทั้งตนเองและครอบครัวนี่แหละ คือสิ่งที่เป็นแรงขับเคลื่อนชีวิตเดลในทุกวันนี้

          ตั้งแต่เด็ก เดลเป็นคนที่สูงมาก สูงกว่าเพื่อนคนอื่น ๆ ในชั้น สูงกว่าผู้ชาย แถมยังมีผิวสีเข้ม เพียงเพราะเราแตกต่าง แต่ความแตกต่างนี้ ทำให้เดลมักถูกทักทายหรือพูดถึงด้วยคำพูดมากมาย เช่น “อีโย่ง”, “เสาไฟ”, “ยีราฟ”, “อีดำ” เดลเคยพยายามเปลี่ยนตัวเอง เช่น ทาครีมเพื่อให้ผิวขาวขึ้น เดินหลังค่อมเพื่อไม่ให้สูงเกินเพื่อน พยายามทำตัวให้ไม่โดดเด่น จะได้ไม่ตกเป็นเป้าของการโดนเพื่อนล้อ พยายามเป็นคนในแบบที่ทุกคนเรียกว่า “คนธรรมดา” เพื่อให้ได้รับการยอมรับจากใครสักคน

          แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน สิ่งที่ทุกคนเห็นเมื่อมองมาที่เดล ก็เป็นเรื่องเดิม ๆ อยู่ดี แต่เมื่อเวลาผ่านไป เดลเติบโตและรู้จักโลกนี้มากขึ้น เดลกลับพบว่า สิ่งที่ทำให้เราแตกต่างนั้น กลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้คนชื่นชมเรา เมื่อเราใช้มันอย่างถูกวิธี เดลจึงหันกลับมาเรียนรู้ที่จะรักสิ่งที่เคยถูกตำหนิ — ความสูง ผิว สีหน้า รูปร่าง — เพราะเดลเชื่อว่า ความแตกต่างไม่ใช่จุดด้อย แต่คือพลังของการเป็นคนที่น่าจดจำ เดลเชื่อว่า “เราทุกคนเกิดมาแตกต่าง เพื่อเปล่งประกายในแบบของตัวเอง”นี่คือความ “ยูนีค” ที่เดลอยากจะส่งต่อ เพื่อให้ทุกคนภาคภูมิใจในตัวเอง ในแบบที่เป็นเราจริง ๆ